G'bye Sydney & Hello Cairns

Deel 1: G’bye Sydney!

Hallo allemaal,

Ondertussen ben ik een kleine maand weg uit Nederland en het bevalt me allemaal nog prima. Ga er maar weer eens lekker voor zitten en geniet van mijn avonturen:

We beginnen een kleine twee weken geleden, vrijdag 17 oktober. Deze dag heb ik helaas afscheid moeten nemen van Tom, die ik tot nu toe nog mijn beste vriend in Australie beschouw. Hij is gaan werken op een kersen plantage. Het mooie was dat we deze avond gratis wijn kregen van het hostel, dus we konden ons verdriet meteen wegdrinken.

Zaterdag heb ik mijn CV in elkaar geknutseld. Het duurde iets langer, omdat mijn Engels nog niet vloeiend is op papier, en zeker niet met vakjargon. Kanttekening daarbij is wel dat nog niemand mij als Nederlander aan heeft gezien. Schijnbaar heb ik een heel goed Engels/Australisch accent. En dat terwijl ik zelf alle Nederlanders er zo uithaal. In de avond kreeg ik gratis kaartjes voor homebar. Maar voordat ik daarheen ging, was er een beerpong competitie in het hostel. Met zes tafels naast elkaar gaf dit een erg professioneel gezicht. Helaas lagen ik en Kris er na de eerste ronde al uit. Met mijn nieuwe kamergenoot Nate, en Riccardo en Illian, die toevallig kwamen kijken bij het beerpong, ben ik daarna naar Homebar gegaan. Een van de grootste clubs in Sydney. Door mijn kaartje mochten we als een VIP meteen langs de rij naar binnen lopen.

De volgende ochtend was ik, zoals vrijwel elke dag hier, vroeg op. Gelukkig maar, want ik moest uitchecken. Ik ging naar een hostel 5 minuten verderop, wat een stuk goedkoper was, met gratis wi-fi en ontbijt. Meteen daarna ben ik gaan hardlopen door de botanische tuinen, waardoor ik net op tijd was om met Mahir, Graham, Kris, Toby en Adam naar een bier en kaasproeverij te gaan. Het was tenslotte de week van het bier in Sydney en dat konden we niet zomaar voorbij laten gaan. Daarna maar een dutje gedaan en ’s avonds zijn we naar Mary’s restaurant gegaan. Hannah had hiervan gehoord en zonder haar hadden we het nooit gevonden. Ergens in een steegje was het, zonder uithangbord of iets dergelijks. Maar er stond wel een rij, dus het moest wel goed zijn. Naar een kwartiertje kwamen we binnen in wat een oude ierse pub leek. Het personeel liep zingend rond op rock en rap muziek in eigen kleding, of het nu een hippie was, of een stoere quarterback. Ik had nog nooit zoiets gezien, maar schijnbaar zijn er veel van dit soort “onbekende” restaurantjes. De kers op de taart was nog wel dat ze “Slayer Juice” op tap hadden. Mocht iemand dit ooit nog eens tegenkomen, het is een aanrader!

Ik had nog één activiteit van mijn 5-rittenkaart tegoed en dat was de skywalk. Dat betekent dat je aan de buitenkant van het hoogste gebouw van Sydney rond mag lopen. Dit had ik geboekt rond 19.00, rond zonsondergang. Maar mijn geluk kennende, was het de hele dag bewolkt, geen zon gezien. Toch was het uitzicht adembenemend en de uitleg over de stad erg interessant. Daarna snel door naar Scubar, waar mijn vrienden waren, want maandagavond is het daar Krab-racen. Jawel, je kiest een krab met een nummer op zijn rug, betaalt 2 dollar en als jouw krab als eerste bij het eind van de tafel is, won je een skydive of een trip naar fraser island. Helaas had ik niets gewonnen, maar Kris wel! Hij won de trip naar fraser island en dat terwijl hij zijn hele trip in australie, inclusief fraser island 3 uur daarvoor had geboekt! Gelukkig is dat allemaal nog goed gekomen. Wel heb ik die avond 3 gratis bier gewonnen met de beste krabnamen: Samuel L. Crabson, Elvis Crabsley en Arnold Crabsnegger!

Dinsdag ben ik maar naar de kapper geweest, want dat was best nodig. En ’s avonds zijn we naar de bioscoop geweest. En niet zomaar een, nee…. In Sydney staat namelijk het grootste IMAX scherm ter wereld. Toch een ervaring die ik als filmliefhebber meegemaakt moet hebben. De dag erna, woensdag, heb ik mijn bar skills course gedaan. Een training om in de horeca te mogen werken. Veel heb ik er niet geleerd, behalve een paar Australische drankjes.

Donderdag, mijn laatste dag in Sydney. Ik was weer vroeg wakker, dus ging ik hardlopen. Het was prachtig weer en daarom een mooie gelegenheid om naar het strand te gaan. In mijn eerste week in Sydney was ik naar Bondi Beach geweest, het meest bekende strand van Sydney. Maar vandaag wilde ik naar Manly Beach gaan. Schijnbaar komt dit strand aan zijn naam omdat de oorspronkelijke inwoners een nogal imposant, mannelijk uiterlijk hadden. Nate en zijn vrienden hadden zich bij mijn vriendengroep gevoegd, want zij hadden hetzelfde idee. We hebben een ontzettend leuke tijd gehad. We hebben wat spelletjes gespeeld, muziek geluisterd en gezwommen. Maar het beste was misschien nog wel de Ben & Jerry’s winkel aan de overkant, met smaken waar ik nog nooit van gehoord had en ik mocht ze allemaal proeven voordat ik mijn keuze maakte!

Ik had het uitstekende idee om deze ochtend al uit te checken en mijn spullen bij Mahir op de kamer te zetten, aangezien we toch uit zouden gaan en mijn trein om 4.45 vertrok. Slapen zou er toch niet van komen. Na het stappen bleek dit toch niet zo’n goed idee, aangezien ik niet het hotel in kon. En natuurlijk hadden we net met drieën de was gedaan, dus lagen al onze kleren nog door elkaar. Mahir en Graham hebben dus (met hun zatte kop) mijn kleren uit moeten zoeken en in mijn backpack moeten doen, met als resultaat dat ik nu een boel sokken mis.

Gelukkig kon ik wakker blijven in de trein en op het vliegveld, maar zodra ik in het vliegtuig zat, viel ik als een blok in slaap. Eenmaal aangekomen in Cairns, was het me wel meteen duidelijk dat ik niet meer in Sydney was. Het lijkt wel een uitgebreid dorp, waar maar weinig auto’s rondrijden. Met een shuttlebus ben ik bij mijn hostel afgezet, recht tegenover de zee, naast het plaatselijke, openbare zwembad. Een pracht-locatie! Eenmaal binnen kwam ik de oude kamergenoot van Tom tegen, Joe. Joe was ook net aangekomen in dit hostel en we moesten allebei nog wachten tot onze kamers gereed waren. Nou, dan maar naar het zwembad.

Deel 2: Hello Cairns!

Na mezelf ingecheckt te hebben, was ik na mijn laatste nacht in Sydney toch wel toe aan wat meer slaap dan de 2 uurtjes in het vliegtuig. Ik kwam mijn kamer binnen en schrok. Het was een kamer van 2 bij 2,5 waar een stapelbed in stond en we dus met tweeën spullen kwijt moesten. Moe dat ik was, pakte ik wat spullen uit en ging gelijk slapen. Toen ik weer wakker werd, was er diner voor 3 dollar. Prima! En gelijk een goed moment om nieuwe mensen te leren kennen. Ik pakte een bord en ging willekeurig ergens zitten. Ik moet zeggen dat het toch wel weer wennen is om niemand te kennen in je hostel. Gelukkig kon ik me een beetje mengen in het gesprek en na een tijdje werd ik “getest”. Kieran vroeg of ik pokemon kende. Tja, dat ken ik wel. Ze waren van plan om het pokemon drank spel te gaan spelen en ik mocht meedoen. Dit was meteen een goeie avond, waar ik Kieran, Jordan, Callan en Sandy leerde kennen.

Mijn leventje zoals ik het in Sydney kende, elke avond uit eten met vrienden, kon ik niet langer vol blijven houden. Dus ik ben zaterdag boodschappen gaan doen. Diezelfde avond heb ik mijn eerste maaltijd gemaakt in Australië: Minestrone soep uit blik met brood. Dat was toch wel anders dan ik gewend was. Diezelfde avond ben ik bij mijn nieuwe vrienden op de kamer beerpong komen spelen en zijn we uitgegaan. Tot nu toe bevalt Cairns me prima!

Zondag middag rond lunchtijd kwam ik naar beneden. Ik had nog geen idee wat ik wilde gaan doen deze dag. Naast dat, was mijn grootste dilemma van de dag of ik eerst mijn koekje of mijn appel ging eten. Dat is toch een heerlijk gevoel! Daarna ben ik lekker naar het zwembad gegaan. Opeens kwam er een live band spelen, gewoon, omdat het zondag was. En ze waren goed! Dit was één van mijn weinige momenten dat ik het jammer vond om alleen te zijn. Goeie herinneringen kwamen boven, normaal zou dit een ideale plek zijn om met mijn vrienden uit Nederland te chillen. Een zwembad, live band, wat alcohol en eventueel wat spelletjes erbij en het was perfect. Langzamerhand werd het me wel duidelijk dat deze stad een oase van rust is. Er is niet zoveel te doen hier, behalve aan het zwembad liggen. Maar vanuit hier wordt veel georganiseerd in de buurt. Zo is het Great Barrier Reef ontzettend dichtbij, het regenwoud en ontzettend veel extreme sports. Wie weet wat de toekomst me hier nog biedt!

’s Avonds werd er een barbecue georganiseerd vanuit het hostel. Niemand die ik kende deed eraan mee, Jordan en Kieran gingen de volgende dag weg, dus Sandy en Callan waren afscheid aan het nemen van hen. Zij hebben immers al een hele reis samen erop zitten. Maar gelukkig zijn alle backpackers hetzelfde en is contact leggen niet moeilijk. Er was een groep van 6 kerels uit Melbourne, die hier een weekendje weg waren, zoals wij naar Renesse of Texel zouden gaan. Voor de rest was er veel personeel en nog twee meiden. We gingen met z’n allen naar the lagoon, het zwembad, waar gratis gebouwtjes met barbecue’s staan. Geniaal concept! Met wat worsten en burgers achter onze kiezen, besloten we om drankspelletjes te gaan doen. Ook het management en personeel van het hostel deed mee! Het is maar goed dat ik ondertussen het goedkope “goon” heb leren drinken, want anders was mijn spaarcentje er misschien al doorheen gejaagd.

Dinsdag ben ik met Sandy en Callan naar Kuranda gegaan. Een klein dorpje in het regenwoud. We hebben eerst een wandeling gemaakt door het regenwoud, maar om eerlijk te zijn, zijn we niet echt iets bijzonders tegengekomen. Sandy zal me wel tegenspreken, want zij heeft wel 100 foto’s gemaakt! Wat wel bijzonder was, was het koalapark. Het wildleven van Australië blijft me fascineren. We zagen hier koala’s, walibi’s, kangoeroes, krokodillen, slangen en nog veel meer. Naast dit dierenpark lag “the butterfly sanctuary”. De grootste vlindertuin van het zuidelijk halfrond. Hier fladderden meer dan 1500 vlinders rond! Ze kwamen op je zitten, waren ter plekke aan het paren en leggen eitjes waar je bij staat! Dat moet ook wel, want sommige soorten leven maar 2 weken. Een grappig detail over het paringsproces van de meeste soorten daar (en misschien ook wel in Nederland); tijdens de daad injecteert het vrouwtje een middel bij het mannetje waardoor hij in slaap valt en na de daad pas weer wakker wordt. Nou, fijn paringsproces! Na flink wat foto’s te hebben gemaakt (waarvan er een heleboel zijn mislukt!), gingen we weer op pad. Tijd om wat te eten. Nu kwamen we een restaurant tegen waar ze Kangoeroe-. Emoe- en krokodilburgers hadden. Dat moesten we natuurlijk proberen! Na allemaal een andere burger besteld te hebben, hebben we de smaken uitgewisseld. Kangoeroe is mijn absolute favoriet. Helaas had ik emoe, maar ook dat was niet verkeerd. Na nog wat marktkraampjes afgegaan te zijn, zijn we weer met de bus naar huis gegaan.

En dan gaat nu mijn duikavontuur beginnen. Wat heb ik hier naar uitgekeken! Daar lezen jullie de volgende keer meer over. Tot die tijd, mijn volgende gedicht, geschreven na mijn vlucht:

A city, now so familiar
With beaches, harbours and streets to run
To leave a place full of friends
It hurts me, but my journey just begun

A new town, full of new experiences
With more adventures to come
There will be new friends to make
And too, this town I will overcome